Ο Μενέλαος Μπατρίνος γεννήθηκε στην Καστοριά το 1926, υιός του Λεωνίδα Μπατρίνου (1893-1969), βουλευτή και αντιπροέδρου της Βουλής και εγγονός του Μακεδονομάχου ιατρού και μετέπειτα δημάρχου Καστόριας και βουλευτή Μενέλαου Μπατρίνου. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή εισήχθη στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Το 1958 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής. Ειδικεύτηκε στην Παθολογία και Ενδοκρινολογία στο Νοσοκομείο Broussais στο Παρίσι, στην κλινική του καθηγητή Lucien de Gennes (1892-1968), ενός εκ των πρωτοπόρων της Ενδοκρινολογίας. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αρχικά εργάστηκε στο Ορμονολογικό εργαστήριο του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» και λίγο αργότερα εκλέχθηκε Υφηγητής. Το 1972 ενσωματώθηκε στο δυναμικό του Εργαστηρίου Πειραματικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής, το 1982 εκλέχθηκε Καθηγητής Φαρμακολογίας και το 1996 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή. Το όνομα του Μπατρίνου είναι στενά συνδεδεμένο με την εισαγωγή της Ενδοκρινολογίας στην Ελλάδα. Το 1972 η Ιατρική Σχολή του ανέθεσε την διδασκαλία του επιλεγόμενου μαθήματος Εισαγωγή στην Ενδοκρινολογία. Η Ενδοκρινολογία ήταν η δεύτερη ειδικότητα, μετά την Καρδιολογία, που διδάχθηκε ξεχωριστά και αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη ειδικότητα. Το 700 σελίδων σύγγραμμά του Σύγχρονη Ενδοκρινολογία (1972) υπήρξε το πρώτο ολοκληρωμένο βιβλίο Ενδοκρινολογίας στην Ελλάδα, έλαβε αρκετές επανεκδόσεις και διανέμονταν δωρεάν στους φοιτητές. Άριστος δάσκαλος και ερευνητής, ο Μπατρίνος ενέπνευσε γενιές ιατρών. Στην Μονάδα Ενδοκρινολογίας και στο Εργαστήριο Ορμονικών Προσδιορισμών που θεμελίωσε εκπαιδεύτηκαν ενδοκρινολόγοι που μετέπειτα στελέχωσαν είτε Πανεπιστημιακές Κλινικές είτε Δημόσια Νοσοκομεία της χώρας. Ο Μπατρίνος μέσα από την έρευνα και το έργο του θεμελίωσε την Ενδοκρινολογία της Αναπαραγωγής στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας (1964), ενώ διοργάνωσε πολυάριθμα ελληνικά και διεθνή ενδοκρινολογικά συνέδρια.