Ο Γεώργιος Ιωακείμογλου γεννήθηκε το 1887 στην Κούλα Αϊδινίου. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και το 1905 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το 1910 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και στη συνέχεια ειδικεύθηκε στον κλάδο της χημείας στο εργαστήριο του Καθηγητή Emil Fischer (1852-1919). Το 1911 επέστρεψε στη Σμύρνη και ήταν ο πρώτος που χορήγησε τη σαλβαρσάνη για την αντιμετώπιση της σύφιλης. Το 1913 διορίστηκε βοηθός του Φαρμακολογικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Εκεί ασχολήθηκε με θέματα εθισμού στο αρσενικό και τη φαρμακολογία της καμφοράς, του βενζολίου, της κινίνης και της δακτυλίτιδος. Οι πρωτότυπες μέθοδοί του για ανίχνευση δηλητηρίων καθιερώθηκαν στη φαρμακολογική βιβλιογραφία και αναγνωρίσθηκαν διεθνώς. Την περίοδο 1917-1918 εργάσθηκε στο Εργαστήριο της Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Γκράιφσβαλντ στον τομέα της Μικροβιολογίας και προέβη σε συστηματικές εργασίες για την καταπολέμηση του εξανθηματικού τύφου στην Πομερανία. Το 1918 εκλέχτηκε Υφηγητής και το 1921 Καθηγητής της Πειραματικής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το 1924 ανέλαβε τη Διεύθυνση του Φαρμακολογικού εργαστηρίου και έγινε μέλος της εξεταστικής επιτροπής για τον κλάδο της Φαρμακολογίας. Τον Σεπτέμβριο του 1926 εκλέχτηκε Υφηγητής της Χημικής Σχολής του Πολυτεχνείου στο Βερολίνο. Τον Οκτώβριο του 1928 επέστρεψε στην Ελλάδα και εκλέχτηκε καθηγητής της Πειραματικής Φαρμακολογίας, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του Φαρμακολογικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ένα χρόνο αργότερα, το 1929, εξελέγη μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών και το 1932 τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Κατά τα έτη 1931-1960 διετέλεσε Διευθυντής του Βιοχημικού Εργαστηρίου του νοσοκομείου «ο Ευαγγελισμός». Το 1935 διορίσθηκε πρόεδρος του Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου και το 1955 της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Ιωακείμογλου υπήρξε πολέμιος της προσθήκης ουσιών, κυρίως χρωστικών, στα τρόφιμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1947 αντέδρασε για τη χρήση στη χώρα μας 18 χρωστικών, για μερικές από τις οποίες αργότερα αποδείχθηκε η καρκινογόνος δράση τους.