Ο Μαρίνος Γερουλάνος γεννήθηκε στην Πάτρα, έχοντας καταγωγή από την Κεφαλονιά. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική στο Μόναχο το 1887 και το 1892 αναγορεύθηκε διδάκτορας. Ο Γερουλάνος υπήρξε τακτικός βοηθός της Χειρουργικής Κλινικής του Καθηγητή Josef Rotter (1857-1924) στο Βερολίνο. Το 1896 τοποθετήθηκε τακτικός βοηθός της Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου του Γκράισβαλντ, υπό τον Καθηγητή Heinrich Helferich (1851-1945) και τον επόμενο χρόνο εκλέχθηκε Yφηγητής. Επανέρχεται στην Ελλάδα το 1902, έχοντας εκλεγεί έκτακτος Καθηγητής της Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τη Διεύθυνση του Χειρουργικού Τμήματος του Θεραπευτηρίου «o Ευαγγελισμός» μέχρι το 1914. Το 1911 εκλέχθηκε τακτικός Καθηγητής της Χειρουργικής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1922 τακτικός Καθηγητής της Χειρουργικής Κλινικής και Διευθυντής αυτής. Το 1926 εκλέχθηκε μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Φυσιοδιφών της Χάλλε. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη και πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρίας το 1929, ενώ είχε διατελέσει επίσης Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, κατά τα έτη 1906-1914 και 1917. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κατά τα έτη 1907-1943. Το 1935 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Το 1933 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1940 χρημάτισε πρόεδρος αυτής. Συμμετείχε ενεργά στους Βαλκανικούς Πολέμους με το ένδυμα του επίτιμου στρατιωτικού αρχίατρου, ενώ παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας στην Κεφαλληνία το 1922 για να συμμετάσχει στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Συμμετείχε επίσης στην επιστράτευση του 1917, όπως και στο Αλβανικό Μέτωπο. Πολυγραφότατος, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη φυματίωση των οστών και των αρθρώσεων, την εχινοκοκκίαση, τις πλαστικές επεμβάσεις, τις χειρουργικές παθήσεις του ήπατος, τις μεταμοσχεύσεις και τα πολεμικά τραύματα.