Ο Αριστοτέλης Κούζης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1872. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετά την λήψη του διδακτορικού του διπλώματος μετέβη στη Γερμανία και τη Γαλλία όπου μετεκπαιδεύτηκε στην Παθολογία και Ιστορία της Ιατρικής αντίστοιχα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εκλέχθηκε αρχικά, το 1902, Υφηγητής και μετέπειτα, το 1921, τακτικός Καθηγητής Ιστορίας της Ιατρικής. Ίδρυσε τη βιβλιοθήκη της Ιατρικής Σχολής και δώρισε αρκετά από τα βιβλία του. Ο Κούζης ήταν από τους πρώτους που αγωνίσθηκαν για την καταπολέμηση της φυματίωσης, της ελονοσίας και του καρκίνου, ενώ η πραγματεία του Ο αγών κατά της φθίσεως βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο στο Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο κατά της Φυματιώσεως. Ο Κούζης διετέλεσε γενικός γραμματέας της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, του Πανελληνίου Συνδέσμου κατά της Φυματιώσεως και αντιπρόεδρος του Συλλόγου προς περιστολήν των ελωδών νόσων. Εξέδωσε από το 1905-1922 το ιατρικό περιοδικό Αρχεία Ιατρικής. Το 1927 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Ιατρικής. Με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε το Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο (1935) και το Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» (1935). Τέλος, το 1932 εκλέχθηκε Ακαδημαϊκός ενώ το 1936 διετέλεσε Υπουργός Υγείας. Από τα συγγράμματα του ξεχωρίζουν: Καρκίνος παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν ιατροίς (1902), Περί εχινοκόκκων παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν ιατροίς (1903) Ιστορία της Ιατρικής, (1930), Τι επετέλεσεν η αρχαία ελληνική ιατρική εις θελεμίωσιν της ιατρικής (1932).