Ο Ιωάννης Βούρος γεννήθηκε το 1808 στη Χίο όπου ολοκλήρωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Μετά την καταστροφή της Χίου μετακόμισε με τους γονείς του, αρχικά στην Τεργέστη, για να σπουδάσει πειραματική φυσική και φυσική ιστορία στη Βασιλική Ακαδημία. Το 1825 μετέβη στη Βιέννη για να σπουδάσει ιατρική. Το 1832 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Χάλλε της Γερμανίας και επανήλθε στην Ελλάδα. Το 1834 διορίσθηκε νομίατρος Κυκλάδων και το 1836 καθηγητής της ειδικής νοσολογίας και κλινικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (τότε Οθώνειο Πανεπιστήμιο). Έναν χρόνο αργότερα εκλέχθηκε τακτικός Καθηγητής και το 1840 πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου και τμηματάρχης του υγειονομικού τμήματος του Υπουργείου Εσωτερικών. Μετά από τρία χρόνια παραιτήθηκε για να γίνει αρχίατρος και σύμβουλος του Βασιλιά Όθωνα. Το 1853 διορίσθηκε εκ νέου τμηματάρχης του υγειονομικού τμήματος του Υπουργείου Εσωτερικών και πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου. Παραιτήθηκε το 1858 και μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου και εξάσκησε την ιατρική. Εκεί έχασε μέρος της περιουσίας του στη μεγάλη Πυρκαγιά του Σταυροδρομίου (1870). Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1873 και απεβίωσε στις 28 Ιανουαρίου 1885 στην Αθήνα. Το 1837 ο Βούρος συνέγραψε με τον Καθηγητή της Φαρμακευτικής Χημείας Ξαβέριο Λάνδερερ (1809–1885) και τον αυλικό φαρμακοποιό Ιωσήφ Σαρτόριο την πρώτη επίσημη Ελληνική Φαρμακοποιία. Τέλος, η υγειονομική νομοθεσία της Ελλάδας την περίοδο εκείνη ήταν έργο του.