Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1878 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Διετέλεσε αρχικά βοηθός του Καθηγητή Γυναικολογίας Josef Albert Amann (1866-1919) και κατόπιν επιμελητής και Υφηγητής στην Πανεπιστημιακή Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Μονάχου. Το 1910 επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε ιδιωτική Χειρουργική Γυναικολογική και Μαιευτική Κλινική δυναμικότητας 40 κλινών. Το 1922 εκλέχθηκε τακτικός Καθηγητής στην αυτοτελή έδρα Γυναικολογίας που συστάθηκε στο «Αρεταίειο» και ανέλαβε την διεύθυνση της Κλινικής. Στο «Αρεταίειο» ο Λογοθετόπουλος διεύθυνε το πρώτο ακτινοθεραπευτικό κέντρο της Ελλάδας και εφάρμοσε με επιτυχία την πρώτη ραδιοθεραπεία σε ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο των γεννητικών οργάνων. Το διάστημα 1928-1929 διετέλεσε Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής και το 1932-1933 Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά την Πρυτανεία του εγκαινιάστηκαν τα Εργαστήρια της Ιατρικής Σχολής στο Γουδή. Την ίδια εποχή εγκαινιάστηκαν πανεπιστημιακές κλινικές στα Νοσοκομεία «Λαϊκό» και «Ιπποκράτειο» και θεμελιώθηκε το Δημόσιο Μαιευτήριο Αθηνών, το μετέπειτα «Αλεξάνδρα». Εισήγαγε τη ριζική υστερεκτομή στην Ελλάδα, ενώ επινόησε μέθοδο για την αντιμετώπιση των αιμορραγιών κατά την διάρκεια του τοκετού, γνωστή σήμερα διεθνώς ως Logothetopulos pack. Ανάμεσα στους πολλούς μαθητές του υπήρξε και ο εισηγητής της Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας στην Ελλάδα και μετέπειτα βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης (1912-1963). Ο Λογοθετόπουλος διετέλεσε αντιπρόεδρος της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης του Γεώργιου Τσολάκογλου, καθώς και Υπουργός Πρόνοιας και προσωρινά Παιδείας, ενώ για τέσσερις μήνες υπήρξε ο δεύτερος κατοχικός Πρωθυπουργός. Με την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1944, διέφυγε στη Γερμανία και παραδόθηκε στον Αμερικανικό Στρατό. Το 1945 καταδικάστηκε ερήμην από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων σε ισόβια κάθειρξη για τη συνεργασία του με το στρατό κατοχής. Το 1946 μεταφέρθηκε με αμερικανικό μεταγωγικό αεροσκάφος στη Θεσσαλονίκη και παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές και οδηγήθηκε στην φυλακή για την έκτιση της ποινής του. Το 1951 του απονεμήθηκε χάρη. Αν και ως ιατρός υπήρξε δυναμικός, δραστήριος και πρωτοπόρος, η πολιτική του δράση τον στιγμάτισε διαχρονικά.