Ο Νικόλαος Μακκάς γεννήθηκε το 1847 στη Σύρο και μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στη Βιέννη για να σπουδάσει Ιατρική. Μόλις έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα επέστρεψε στην Ελλάδα και άσκησε την ιατρική, αρχικά στη Σύρο και στη συνέχεια στην Αθήνα. Το 1879 εξελέγη Υφηγητής Ειδικής Νοσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1893, μετά το θάνατο του Θεόδωρου Αφεντούλη, εκλέχτηκε καθηγητής της Φαρμακολογίας. Το 1902 εξελέγη καθηγητής Ειδικής Νοσολογίας. Μετά τον θάνατο του Γεώργιου Καραμήτσα ανέλαβε και την διεύθυνση της Παθολογικής Κλινικής. Επίσης διετέλεσε Κοσμήτωρ της Ιατρικής Σχολής. Διηύθυνε το Παθολογικό τμήμα του Ευαγγελισμού από το 1883 έως το 1906. Διετέλεσε μέλος της διοίκησης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του Δρομοκαΐτειου. Το 1893 ανέλαβε τη διοίκηση του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Το 1919 έλαβε τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή. Συνέγραψε αρκετές επιστημονικές εργασίες, μεταξύ των οποίων: Η Φθίσις του λάρυγγος και Ο εξανθηματικός τύφος εν Αθήναις. Ήταν εκ των ιδρυτών του περιοδικού Γαληνός και υπήρξε διακεκριμένο μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών.