Ο Γεράσιμος Φωκάς γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς το 1861. Σπούδασε ιατρική στο Παρίσι και εκεί το 1866 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα, υποστηρίζοντας την διατριβή του με θέμα τη χρόνια κυστική μαστοπάθεια, γνωστή και ως μαστίτιδα του Φωκά. Ειδικεύτηκε στην Χειρουργική και το 1899 εκλέχθηκε Yφηγητής Ορθοπαιδικής στο Πανεπιστήμιο της Λιλ, ενώ δίδαξε Χειρουργική των Παίδων στο Νοσοκομείο St. Sauveur και διετέλεσε Διευθυντής του Χειρουργικού Τμήματος του Σανατορίου της Δυγκέρκης. Το 1902 επέστρεψε στην Ελλάδα και εκλέχθηκε Καθηγητής της Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχικά ανέλαβε την διεύθυνση της Χειρουργικής Κλινικής στο Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ελπίς», ενώ αργότερα μετακινήθηκε στο «Αρεταίειο», διαδεχόμενος τον Σπυρίδωνα Μαγγίνα. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων έλαβε το ένδυμα του Αρχίατρου - Διευθυντή του Νοσοκομείου Εκστρατείας στην Πρέβεζα. Το 1914 εκλέχθηκε αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά το καλοκαίρι του ίδιου έτους, κατά το ταξίδι του στη Γαλλία, επιστρατεύθηκε με το βαθμό του Έφεδρου Ανθυπίατρου και υπηρέτησε με την ιδιότητα του Αρχίατρου, καθόλη τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε διάφορα γαλλικά νοσοκομεία. Ανήκε στην ομάδα του ιατρικού συμβουλίου που συνεδρίαζε για την αντιμετώπιση της λοίμωξης του Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ και ήταν ο πρώτος που υποστήριξε τον ακρωτηριασμό του ποδιού του προκειμένου να διατηρηθεί στη ζωή, αν και η γνώμη του δεν εισακούσθηκε. Με τη Συντακτική Απόφαση περί Οργανισμού της Ακαδημίας Αθηνών διορίστηκε εκ των ιδρυτικών της μελών. Χρησιμοποίησε πρώτος στην Ελλάδα την συσκευή «Ombredanne» για τη νάρκωση των ασθενών. Επίσης ήταν και ο πρώτος στην Ελλάδα που χρησιμοποίησε τη δημοτική στην επίσημη ιατρική ορολογία. Εξέδωσε για τρία χρόνια το περιοδικό Χειρουργική Επιθεώρησις. Από τις γνωστότερες μελέτες του είναι: Περί οστεΐτιδος (1893), Περί εκστροφής της κύστεως (1899), Γυναικολογικαί μελέται (1899), Μαθήματα χειρουργικής κλινικής εν τω Δημοτικώ Νοσοκομείω (1904).